Зямлі

Ты трапяткое шчасцейка маё,
Мой подых ветру, промень сонца
А я - я воблака тваё
Сняжынка у тваё, тваё ваконца
Ты ім Высоцкі тут, а там - Талстой,
І Дастаеўскі разам з Маякоўскім,
Ты станеш некалі адным маім лістом
Да сонца, дружа мой, да сонца...
Ты часам усё, што можа быць маім
У гэтым свеце, надта белым свеце,
Я - для цябе - на тым стаім,
І чысты вецер, твой адвечны вецер...