И не найти ключей
Бессмысленных ночей
И не найти замков
И замков не найти
Пожалуйста, вернись
Ведь невозможна жизнь
И смысл в дороге есть
Дорога - это здесь
Она нас не простит
И мы ей не простим
Что так уж свет стоит
И мы на нём стоим
И солнце без конца
А хочется дождей
Пошлю к тебе гонца
Ну где ты? Э -ге- гей!
Попробуй, дотянись
Ко мне издалека
Да это просто жизнь
Или Твоя рука?
И бесконечных дней
Так надоедив код
Боишься ты дождей
Наверно, сделан ход
Тобою ии мной
А может быть двумя
Ну что ж, Господь с тобой
Ну а со мной - лишь я.
понедельник, 6 апреля 2015 г.
З "Першацвета" 1993 - без рэдагавання
Знікае апошняя кропка-іскрынка
Здаецца, сціскае цябе назаўсёды
прутамі жалезнымі клетка
Палон прыцягальны
Аб'ём недасяжны
Адноснасць - свабода для крылаў
Мне страшна, што сцятая цемрай
У ёй раздрабнюся і знікну
А можа той страх безпадстаўны
Мяне спавівае папросту,
Што побач не ты, а цемра?
Вазьмі мае рукі,
Вазьмі хоць іх
Ды навошта табе мае рукі?
Апаленая адзінотай
Маўклівая сама атручана маўчаннем
Гляджу на парасткі-адбіткі
Святла аконннага ў рацэ маёй
Каму сказаць, што справы дрэнь
Здаецца б усім... і... анікому
Усё ўсім вядома без мяне
Здаецца, сціскае цябе назаўсёды
прутамі жалезнымі клетка
Палон прыцягальны
Аб'ём недасяжны
Адноснасць - свабода для крылаў
Мне страшна, што сцятая цемрай
У ёй раздрабнюся і знікну
А можа той страх безпадстаўны
Мяне спавівае папросту,
Што побач не ты, а цемра?
Вазьмі мае рукі,
Вазьмі хоць іх
Ды навошта табе мае рукі?
Апаленая адзінотай
Маўклівая сама атручана маўчаннем
Гляджу на парасткі-адбіткі
Святла аконннага ў рацэ маёй
Каму сказаць, што справы дрэнь
Здаецца б усім... і... анікому
Усё ўсім вядома без мяне