Раўнавагі...

Раўнавагі!
Мне не стае раўнавагі!
Напэўна
Шалі мае старыя...
Яны бясконца гайдаюцца
 і спакушаюць мяне
 двума бяздоннямі
Я то ўздымаюся
да нязведаных вышынь,
То зрываюся
у нейкай немачы
ўглыб сябе,
а то і Сусвету...
Дзе тая рыска,
 дапяўшы якой можна
спыніцца,
Я, відаць, празмерна хутка
Прамінаю яе
 і застаюся
ў тым самым стане -
стане нераўнавагі ...
2001

Адзіноцтва (пераклад з Іосіфа Бродскага)

Калі бракуе раўназмесціва
Тваёй свядомасці прысталай
Калі прыступкі гэтай лесвіцы
Гайдае пад табой, бы палубу
Калі плюе на чалавецтва
Тваё начное адзіноцтва

Ты можаш разважаць пра вечнасць
І сумнявацца нават у цноце
Ідэй, гіпотэз, успрыняцця
Любога твора нават ў скрусе
Таксама і ў самім зачацці
Мадонай сына Іісуса

Ды ўсё ж лепш пакланяцца данасці
З глыбокімі яе магіламі
Якія ўжо затым, з-за даўнасці,
Уявяцца такімі мілымі
Так, усё ж лепш пакланяцца данасці
З кароткімі яе дарогамі
Якія ўжо затым, да дзіўнасці
Уявяцца табе шырокімі
Уявяцца такімі пыльнымі
Бы вытканымі кампрамісамі
Уявяцца тваімі крыламі
Уявяцца тваімі блізкімі.

Так, усё ж лепш пакланяцца данасці
З яе законамі дарэчнымі
Якія ўсе затым да крайнасці
Паслужаць для цябе парэнчамі
(Хоць і не асабліва чыстымі)
Дзе раўнавага будзе месціцца
Тваіх такіх кульгавых ісцін
На гэтай вышчарбленай лесвіцы.