Раўнавагі...

Раўнавагі!
Мне не стае раўнавагі!
Напэўна
Шалі мае старыя...
Яны бясконца гайдаюцца
 і спакушаюць мяне
 двума бяздоннямі
Я то ўздымаюся
да нязведаных вышынь,
То зрываюся
у нейкай немачы
ўглыб сябе,
а то і Сусвету...
Дзе тая рыска,
 дапяўшы якой можна
спыніцца,
Я, відаць, празмерна хутка
Прамінаю яе
 і застаюся
ў тым самым стане -
стане нераўнавагі ...
2001