У вышніх прагучала наша мова,
І дзьме цяпер Сусветны вецер нам
У спіны, з вуснаў жа ліецца Слова
Навек ды будучым вякам
Мы свой алтар збудуем з словаў Праўды
І рэхам адзавецца з вышыні,
Наказам прагучыць: каб нелюдзем не стаў ты,
Любі, а Ён даўно ўсяліўся ў ны.
І кожны дзень пачуеш з вышніх Слова,
Ты сэрцам слухай: так аддзячыш мове!
