"Жавароначкі, прыляціце..."

Мы Слова Роднае ўскладаем на алтар,
Малітваю ў вышніх каб гучала
Яшчэ з часоў Скарыны так бывала
І з чыстай белізной наш запавет і дар
Як у часы бяды пяро сваё, як зброю,
Нібы дзіця хатынскае Васіль насіў...
Раней жа тройцаю: Максім, Іван і Канстанцін,
пасля Кандрат, Рыгор і Пімен, Ніл...
слоў не злічыць...
І вечна юныя хоць сталыя дзяўчыны
Уголас мову аддалі Радзіме
І шчыры Уладзімір
Хрыста нібы ў Гародню прызямліў
Усім стомленым забруджаным эфірам:
У думках з вышнім алтаром пастой,
Паслухай сэрца - адзавецца роднай мовай міру
То наталі свой слых бруістай чысцінёй!

For me - TheTimes: Мамино стихотворение (без редакции)

For me - TheTimes: Мамино стихотворение (без редакции): Вот Крещенье так Крещенье - День ни зимний, ни весенний: Изменилась так погода! Чудеса творит природа Уж январь в календаре - Только п...

Мамино стихотворение (без редакции)

Вот Крещенье так Крещенье -
День ни зимний, ни весенний:
Изменилась так погода!
Чудеса творит природа
Уж январь в календаре -
Только плюсы на дворе
Ночью снег валил, валил,
Дождик всё к обеду смыл
Воробьи в лужах купаются,
Крот "работает", старается,
А в лесу совсем тревога -
Вылез Мишка из берлоги
Еще сонный, даже злой
и голодный, и худой
- Что случилось? Не пойму!
- Сну мешаете мойму!
Звери в страхе закричали:
-Мы так долго зиму ждали,
Умный батюшка-медведь,
Где зима? Где снег? Ответь!
Хрипло каркнула ворона:
-Я здесь главная персона,
Вы так громко все кричите,
Что медведя рассердите!
Медведь сладко так зевнул,
Встал и лапою махнул:
мол: - Дорогие мои звери!
Благодарен за доверье...
Лучше спросим у Сороки,
Она в гости прилетела...
А Сорока-Белобока
как царица на пень села
Распушила перья, хвост
И сказала с видом умным:
- Весна скоро, раз так шумно
Самый точный вам прогноз:
Наша матушка-природа
Чудеса творит с погодой!

21 января 2020 года

Уладзіміру Караткевічу

Падобна праваслаўнаму маленню,
па сутнасці як "Ойча наш,
і..., што па праўдзе ёсць..."
Так Караткевіча сапраўднае сцвярджэнне:
"На Беларусі Бог жыве..."
Напэўна што застаўся госцем...
З рамана некалі Хрыстос...
І вось... што прызямліўся у Гародні,
у душах ўсіх жыве з тае пары людзей
такіх сапраўдных, добрых, родных
падобных часам на святых дзяцей,
што вераць у жыццё (жывым - жывое),
бясконцае,
а не ў канечны лёс,
што ў будучыню вераць,
у высокае былое і цяперасць,
а не ў па-здрадніцку-мяшчанскае:
"Бог ёсць!"

Братам пад Новы Год

Мы родныя усе -
Усе Зямляне
Прашу я па-сястрынску:
ў гэты год
Спыніце вайнаход.
Па-мацярынску
Зямля аддзячыць,
А сапраўдныя славяне
Заўсёды думалі: а як там брат-сусед?
Мне палыновы боль
адных
кранае моцна сэрца
Мне страшна за другіх -
там штучны часам сэнс,
як інтэлект
Глядзіце, брацця,
падрастаюць Вашы дзеці:
Ім неба мірнае дарыце,
Мір у свеце,
Я як сястра Вас папрашу
- які з мяне паэт...
Свае фарбуйце чысцінёю душы,
Каб будучае раптам не парушыць,
А фарбы Вам дадасць
Сам белы свет.

Сватьей быть, так только переездной

Не верю ни одному навету, веруя