Братам пад Новы Год

Мы родныя усе -
Усе Зямляне
Прашу я па-сястрынску:
ў гэты год
Спыніце вайнаход.
Па-мацярынску
Зямля аддзячыць,
А сапраўдныя славяне
Заўсёды думалі: а як там брат-сусед?
Мне палыновы боль
адных
кранае моцна сэрца
Мне страшна за другіх -
там штучны часам сэнс,
як інтэлект
Глядзіце, брацця,
падрастаюць Вашы дзеці:
Ім неба мірнае дарыце,
Мір у свеце,
Я як сястра Вас папрашу
- які з мяне паэт...
Свае фарбуйце чысцінёю душы,
Каб будучае раптам не парушыць,
А фарбы Вам дадасць
Сам белы свет.

Сватьей быть, так только переездной

Не верю ни одному навету, веруя

***М-Р

Ці то народ цябе пачуе,
Ці то яскрава скажа "НЕ",
Ты прыгадай тых, хто вартуе
Жыццё з усімі нараўне.
Яскрава вас вартуе маці,
Сваіх маленькіх немаўлят.
Так дадзена: аберагаць, баяцца,
Як за маленькіх птушанят.
Ёй ведама, што значыць ноччу
Не спаць, трымаць тваю руку,
Ёй часам засцілаюць вочы
Азёры слёз, а на вяку
Нямала зведана за вас,
бо час,
на месцы не стаіць,
і нам падказвае наш час
як мае быць:
"Ніхто, акрамя нас!"

Восень

Каму аддаць цяпло душы?
Калі не дадзена - дзіцяці...
Мне акіяны слёз не асушыць,
За тое мне яны, што я - не маці.
За тое мне яны, што не твару паклон
Чужым багам...
Мой белы свет мне не ў ваконца,
І што патрэба ў святле вакон,
Не меншая, чым у святле ад сонца.

Ко Дню Учителя

Моё одуванчиков поле
Всегда со мной
Где б ни была
Отовсюду хотелось домой

Дома запахнет вареньем
И пирогом
Новое стихотворенье
Снова в дом

В баночке
Где-то под деревом
Зарыт секрет
А небо с белым серое
И сто лет...

Снова стучит одиночество
Мне в окно
А дождь как его высочество
...Немое кино

когда "вирус не знает, с кем он связался"

когда "вирус не знает, с кем он связался",
а пока ты спишь, на Землю возвращаются космонавты,
и хурма напоминает груши, да и не совсем,
вспоминаю бабушкин голос в телефоне "не унывай!"
включая иногда себе звезды,
когда бывает совсем невмоготу.