И золотистые долины...

Из одуванчиков долины,
И все засеяны поля
Моя далёкая картина
из детства, где моя Страна и я

Мы вместе с ней теперь сказали б,
но взрослым - жаль, а не дано -
из детства строчки мне остались
их сочинили мы давно: 

И умершим-живым Дедулям,
как умершим-живым Сынам:
Пусть больше никакая буря
да не придёт ни к Вам, ни к нам

И пусть Вселенную наполнит
Победной песнею страна
И навсегда пускай прогонит
Весь ужас слов:
Что там? Война...

Пераклад М.Цвятаевай Барысу Пастэрнаку (пераклад)

Як ад -легласці: вёрсты, мілі...
Нас ад-лежылі, ад-садзілі,
Каб мы ціха сябе вялі
Па абодва крайцы зямлі

Як ад-легласці: вёрсты, далі...
Нас расклеілі, распаялі
Дзве рукі развялі, на крыж,
Ды не ведалі, што спарыш...

Як натхненняў, так сухажылля
Не насмецілі, рас-смяцілі
Расслаілі...
Сцяна ды яр
Рассялілі нас ў круглы шар

Як выгнаннікі: вёрсты, далі...
Не сувымералі - пагублялі
Па дзяцінству зямных шырот
Расштурхалі нас, як сірот

Ды які ўсё ж - які сакавік
Нас разбілі - бы ў карту цвік.

Пераклад з М.Цвятаевай Сустрэча

Сустрэча

На прызначаную сустрэчу
Я спазнюся. Вясну ў дадатак
Захапіўшы - прыйду старэча,
Ты яе высока прызначыў!

А гады прабягуць.Не сном быў
Смак Афеліі да горкай руты!
Цераз горы ісці - і стогны,
Цераз душы ісці - і рукі.

На Зямлі пражыць доўга! Трушчоба
Кроў! І кожная кропля - на вагах
Ды заўсёды вадой раўчуковай
Твар Афеліі ў горкіх травах.

Што адпіўшы страсці, тоькі ілу
Напілася! - Снапом на шчэбень!
Я цябе высока любіла:
Я цябе захавала ў небе!

Пераклад з М.Цвятаевай *** С.Э.

С.Э.

Я з выклікам нашу пярсцёнак твой
У адвечнасці - не на паперы жонка!
Празмерна вузкі твар яго, як мой,
Зусім, як твар маленькага дзіцёнка.

Бязгучны рот яго, вугламі ўніз,
Пакутліва-прыгожыя бровы ўвысі.
На твары на яго трагічна спавіліся
Двух старажытных родаў рысы
.
Ён тонкі першай тонкасцю галін
І вочы ў яго - цудоўна-бескарысныя!
Пад крыламі яго раскінутых бравін
Знайшліся ўсё ж знаёмыя мне рысы.

І праз яго я з рыцарствам ўвесь час...
-Усім вам, хто жыў і паміраў без страху!
Такія - ў лёсавызначальны час -
Радкі складаюць  - і ідуць на плаху.

Да неба зорнага (с подстрочником)

Да неба зорнага звярталася не раз
А будзе як - вядома Богу
Ці дасць мне Бог мой, ці не дасць
Маю такую белую дарогу
Я кленчу перад Госпадам адным
Пакінь мне тое, што маё
І мне адкажа Бог мой, сын
Што кожнаму сваё, сваё, сваё
Мне мама зноў раскажа пра вайну
І месяц-Вязень я Вам прыгадаю
І рыфмы ўжо няма - вайну
Якую ненавіджу і люблю і адвяргаю

Я к небу звездному обращалась не раз
А будет как - известно только Богу
Даст ли мне Бог мой, или не даст
Мою такую белую дорогу
Я на коленях перед Господом одним
Оставь же то мне, что моё
И мне ответит Бог мой, сын,
Что каждому своё, своё, своё
Мне мама вновь расскажет про войну
И о месяце-Узнике я Вам напомню
И рифмы даже нет - войну,
Ее я ненавижу и люблю, и отвергаю


Комментарий - люблю войну - в смысле пиковый момент выбора - как у Василя Быкова

Хоць рэж мяне, хоць рэж (с подстрочником)

Людзей я ідэалізую
І мне ад гэтага не страшна
Калі іх бог ім не даруе
Мне стала ў адзін момант ясна
Калі душа твая прыгожа
Ці хораша як я пісала
Так мне мой бог здаўна даруе
Табе адному не хапала
Жытла
Дык ты ўва мне жывеш
Жывеш, хоць рэж мяне, хоць рэж


Людей я идеализирую
И мне от этого не страшно
Если их Бог им не прощает
Мне стало в один момент ясно
Если душа твоя красива
Иль "хораша" как я писала
Так мне давно мой Бог прощает
Тебе одному не хватало
где жить
Так ты во мне живешь
Живешь, хоть режь меня, хоть режь

Дзецям вайны

Люблю Вас, мае дарагія,
Люблю Вас яшчэ жывых
Якія былі берагіні
Што Вас збераглі для Зямлі
Вы ведалі голад і холад
Нішчымніцу і хваробы
Вам пакараўся горад
Вы прадаўжалі роды
Роды бацькоў, што загінулі
На той страшэннай вайне
Хтосьці гадкоў накінуў
І ў вечным салдацкім сне
Хтосьці ляцеў у атаку
Хтосьці дзот целам закрыў
Хтосьці за родныя хаты
У лясах партызанам быў
Светлая памяць ім -
У дзецях - вечна жывым.

Было прысвечана 9 Мая і 3 Ліпеня для Беларусі