Пераклад з М.Цвятаевай *** С.Э.

С.Э.

Я з выклікам нашу пярсцёнак твой
У адвечнасці - не на паперы жонка!
Празмерна вузкі твар яго, як мой,
Зусім, як твар маленькага дзіцёнка.

Бязгучны рот яго, вугламі ўніз,
Пакутліва-прыгожыя бровы ўвысі.
На твары на яго трагічна спавіліся
Двух старажытных родаў рысы
.
Ён тонкі першай тонкасцю галін
І вочы ў яго - цудоўна-бескарысныя!
Пад крыламі яго раскінутых бравін
Знайшліся ўсё ж знаёмыя мне рысы.

І праз яго я з рыцарствам ўвесь час...
-Усім вам, хто жыў і паміраў без страху!
Такія - ў лёсавызначальны час -
Радкі складаюць  - і ідуць на плаху.