Пераклад з В.Шымборскай Адкрыццё

Веру ў веліч адкрыцця
Веру ў чалавека, якому адкрыецца
Веру ў страх чалавека, якому адкрыецца.

Веру ў яго бледны твар
у млоснасці і халодны пот на ілбе

Веру, што нататкі гараць,
гараць да попелу,
усе да рэшты.

Веру ў немажлівасць сабраць лічбы,
і неахвоту іх збіраць.

Веру ў няўрымслівасць чалавека,
у дакладнасць яго рухаў,
у свабодную волю.

Веру ў разрух табліц,
у вылітыя вадкасці,
у знікненне промня.

Сцвярджаю, што гэта ўдасца
і што не будзе надта позна,
і сюжэт разаўецца без сведкаў.

Ніхто не будзе ведаць, я упэўнена,
ні жонка, ні сцяна,
нават птушка, бо могуць выдаць таямніцу.

Веру ў непрыкладзеную руку.
веру ў зламаную кар'еру,
веру ў бескарысную працу шмат гадоў.
веру ў сакрэт, забраны ў магілу.

Лятуць мне гэтыя словы не зважаючы на правілы
не шукаюць апірышча ў якіх-небудзь прыкладах
мая вера - моцная, сляпая і без падстаў.

Для посвященных на тему "трудности перевода"

Многозначность и голографичность текста дает и такое толкование "ЭРМИТАЖ" - собрание ее мифологии - собрание ее любимых мифов, милых  ее сердцу мифов -и тд. наряду с версией французского происхождения слова. О прелесть схоластики!!!

Голограммы

Голограмма квадрата - куб
голограмма круга - шар
И ты сам голограмма
По голографичным улицам, городам...
А вот газеты, фото -плоскости
Голография трехмерна или многомерна
В слове - многомерность
Кроме многозначности и многозадачности
Текст - многографичен как и голографичен
Внутри текста с точки зрения буквы
или просто с точки зрения
увидеть многообразие своего окружения...
И потому страницы - плоскости ли?

А вновь гостить придется на земле...

Анне Ахматовой
А вновь гостить придется на земле,
Вы заходите - дверь моя для Вас открыта
Ваш профиль отражается в Неве
И над Невою - в сером небе скрыт он
Ваш профиль отражается во мне
И потому с вуалью и в перчатках
Гощу сама пока что на земле
И памятую в томиках закладки
И чет и нЕ-чет голос ваш звучит
И ритмы, Анна, Ваши утоляют
Моя печали...  хоть печальный вид,
Но радость - ритмодуши совпадают

Порадуюсь - весна опять...

 Когда же мне откроется
Да всё не открывается
У всех как-будто спорится,
У всех как-будто ладится...
Ни реки вспять,
ни написать,
Предвидеть чтоб напраслину,
А может взять да расписать
Иконостас - да маслом чтоб...
Я на себя сама себе
 Не буду наговаривать
Увижу солнца луч с небес
Порадуюсь - весна опять!

Мае могілкі
З першым крыжам фарбаваным
З недаўменнем
З памяццю праз нават травінкі
З камянёвым абрысам
З балесным сумленнем
З павагай
З болем вачэй
З яснеючай зоркай
З усведамленнем
З надзеяй
З маўчаннем
Хістаннямі
Блакадай
Раўнавагай
Недаверам
Са жвірам зямным
З карагодам нябесным

Мае вокны:
Вокны ў свет
Вокны ў Сусвет
вокны ў віртуальнасць
вокны маіх хат
вокны маёй Зямлі
вокны маіх вачэй
вакенцы пад стрэхамі
вокны ў чаканні новага Часу