Маё сонца
Ты паздароўкайся з сонцам
Як прачнешся і выйдзеш на вуліцу
Запомні гэтае сонца
Сонца Дня народзінаў
А я памалюся ўсім багам
Каб сонца ўзыходзіла штодзень
А ты з ім здароўкаўся
17.05.2015
Моё солнце
Ты поздоровайся с солнцем
Когда проснешься и выйдешь на улицу
Запомни это солнце
Солнце Дня рождения
А я помолюсь всем богам
Чтобы солнце восходило каждый день
А ты с ним здоровался
вторник, 26 мая 2015 г.
понедельник, 25 мая 2015 г.
В. Быкову и Ф.М.Достоевскому (польский и русский варианты)
Gdy cię pozostawiają na przejazdzie kolejowym
biez szańcowego instrumentu
To jest już wszystko jedno
ile pozostało się
a ile odejszło do lasu
i tym, i innym - straszna klęska
Straszna rzecz jest ta wojna
"rzecz w sobie".
Когда тебя оставляют на железнодорожном переезде
Без единого шанса выжить
То уже всё едино
сколько осталось,
а сколько отошло в лес
и тем, и другим - страшный бой
Страшная вещь - эта война
"вещь в себе"...
biez szańcowego instrumentu
To jest już wszystko jedno
ile pozostało się
a ile odejszło do lasu
i tym, i innym - straszna klęska
Straszna rzecz jest ta wojna
"rzecz w sobie".
Когда тебя оставляют на железнодорожном переезде
Без единого шанса выжить
То уже всё едино
сколько осталось,
а сколько отошло в лес
и тем, и другим - страшный бой
Страшная вещь - эта война
"вещь в себе"...
Дзень стаў мізарнейшы (с подстрочником)
Дзень стаў мізарнейшы на дзве з паловай цыгарэты
Дзень стаў напоўнены большай колькасцю ўсмешак
А мне не смешна, я сур'ёзная
І сябар хоча быць там, дзе я
І ад гэтага крыху лягчэй
А дзень стаў меньшы на адзін яблык
День уменьшился на две с половиной сигареты
День стал наполнен большим количеством улыбок
А мне не смешно, я серьезная
И друг хочет быть там, где я
И от этого немного легче
А день уменьшился на одно яблоко
Дзень стаў напоўнены большай колькасцю ўсмешак
А мне не смешна, я сур'ёзная
І сябар хоча быць там, дзе я
І ад гэтага крыху лягчэй
А дзень стаў меньшы на адзін яблык
День уменьшился на две с половиной сигареты
День стал наполнен большим количеством улыбок
А мне не смешно, я серьезная
И друг хочет быть там, где я
И от этого немного легче
А день уменьшился на одно яблоко
Першы гром 2015 г.
Сам бог Пярун нам знак падаў,
Што ўжо вясна распачалася
Мяне ў дарозе дождж здагнаў
Я ад Хрыста не адраклася
Я веру ўва ўсіх багоў
І мне хапае ім даверу
Як бог Пярун нам грымне зноў
Я памалюся і праверу
Ці чуе мяне бог адзін
Ці чуюць ўсе і дапамогуць
Бог-бацька, Дух святы, Бог-сын
Ім іншыя ў дапамогу
Што ўжо вясна распачалася
Мяне ў дарозе дождж здагнаў
Я ад Хрыста не адраклася
Я веру ўва ўсіх багоў
І мне хапае ім даверу
Як бог Пярун нам грымне зноў
Я памалюся і праверу
Ці чуе мяне бог адзін
Ці чуюць ўсе і дапамогуць
Бог-бацька, Дух святы, Бог-сын
Ім іншыя ў дапамогу
пятница, 22 мая 2015 г.
Бог людзям дараваў Любоў
Бог людзям дараваў Любоў
Пакуль яна яшчэ не згасла
Вы можаце пражыць наноў
Сваё, што не чужое - ясна
Вы можаце любіць наноў
Калі калісьці не хапіла
Вам паўтарэння зноў і зноў
Памру калі, то над магілаю
Вы можаце назваць наноў
Усе рэчы існымі імёнамі
Радком адным Вам не сказаць
Што робіцца ў іх пад каронамі
І буду паўтараць Вам я
Гары, ясней, зорка мая...
Пакуль яна яшчэ не згасла
Вы можаце пражыць наноў
Сваё, што не чужое - ясна
Вы можаце любіць наноў
Калі калісьці не хапіла
Вам паўтарэння зноў і зноў
Памру калі, то над магілаю
Вы можаце назваць наноў
Усе рэчы існымі імёнамі
Радком адным Вам не сказаць
Што робіцца ў іх пад каронамі
І буду паўтараць Вам я
Гары, ясней, зорка мая...
З К. Бальмонта Праўда (пераклад) Прысвячэнне Максіму Багдановічу
А праўда пайшла па нябёсах
З галубінай кнігі
Крыўда з Праўдаю сышліся
Крыўда ў спрэчцы ўзяла верх
Праўда сонцам апынулась
У свеце запаліла свет.
Адышлася да нябёсаў
Крыўду кінула зямлі
Свеціць лугу, пералессю
Паўстае жыццё ў імгле
З той пары да дзён бягучых
Толькі праўдай і жывая
Паміж кветак, траў цвітучых
Сум жыцця плакун-трава.
З той пары на сінім моры
Там, дзе вал непераможны
Усё чакае з агнём божым
Страцім-птушка там, дзе горы.
І калі яна прасцягне
Крылы моцны да святла
Сонца ўстане, мора ўстане:
Праўда, праўда ў свет прыйшла.
Таксама прысвячаю М.Багдановічу -перакладчыку
З галубінай кнігі
Крыўда з Праўдаю сышліся
Крыўда ў спрэчцы ўзяла верх
Праўда сонцам апынулась
У свеце запаліла свет.
Адышлася да нябёсаў
Крыўду кінула зямлі
Свеціць лугу, пералессю
Паўстае жыццё ў імгле
З той пары да дзён бягучых
Толькі праўдай і жывая
Паміж кветак, траў цвітучых
Сум жыцця плакун-трава.
З той пары на сінім моры
Там, дзе вал непераможны
Усё чакае з агнём божым
Страцім-птушка там, дзе горы.
І калі яна прасцягне
Крылы моцны да святла
Сонца ўстане, мора ўстане:
Праўда, праўда ў свет прыйшла.
Таксама прысвячаю М.Багдановічу -перакладчыку
четверг, 21 мая 2015 г.
Сярод камянёў (пераклад з К. Бальмонта) Прысвячэнне Максіму Багдановічу
Прысвячаю М.Багдановічу - перакладчыку
Ішоў па спаленай краіне
Якіхсьці казачных дарог
Я нешта думаў, што - руіны
А што не думаць - я не мог
І напаўмёртвыя руіны
Напаўзабытых гарадоў
Былі ў бязмоўі - як карціны
Як голас памятных гадоў
Узгадваў я, я нахіляўся
Змяняўся я штодня, як міг
Ды блізка-блізка набліжаўся
Рашуча сам-насам двайнік
Настолькі стомлена міргалі
З напаўаслепшай высаты
З руінаў цемры, з яркай далі
Напаўзамоўклыя цвяты
Ды на крутым узнікшым склоне
Сярод камнёў, разумны зноў
І дыхае жыццё ў затоне
Як бессмяротная любоў.
Ішоў па спаленай краіне
Якіхсьці казачных дарог
Я нешта думаў, што - руіны
А што не думаць - я не мог
І напаўмёртвыя руіны
Напаўзабытых гарадоў
Былі ў бязмоўі - як карціны
Як голас памятных гадоў
Узгадваў я, я нахіляўся
Змяняўся я штодня, як міг
Ды блізка-блізка набліжаўся
Рашуча сам-насам двайнік
Настолькі стомлена міргалі
З напаўаслепшай высаты
З руінаў цемры, з яркай далі
Напаўзамоўклыя цвяты
Ды на крутым узнікшым склоне
Сярод камнёў, разумны зноў
І дыхае жыццё ў затоне
Як бессмяротная любоў.