А на вайне як на вайне
І цыгарэты йдуць як цыгарэты
Быць на вайне ужо па мне
І што яшчэ магло б тут быць сакрэтам
Не стрэл у твар, не стрэл у грудзі
А страх за блізкіх і дзяцей
Так лістапад прайшоў, пачнуцца снежань, студзень
Так шмат вакол людей і не-людзей...
Камусьці цяжка ўжо прамовіць прывітанне
Усё больш маўчком, як не з адной Зямлі,
Я восені скажу на развітанне
Малі Зямлю, Сусвет цяпер малі,
Каб нам зіма была аддайным снегам,
Каб нам вясна прыйшла, як і заўжды,
Каб летам жыць і радавацца спевам,
А там і ты ізноў - і без бяды
Вайна вайной, а у кагосьці дзеці
Вайна вайной, і хоць ужо па мне
Павінна так ўсталіцца ва ўсім свеце
што міру-мір, а ўся вайна -вайне.
