Да неба зорнага (с подстрочником)

Да неба зорнага звярталася не раз
А будзе як - вядома Богу
Ці дасць мне Бог мой, ці не дасць
Маю такую белую дарогу
Я кленчу перад Госпадам адным
Пакінь мне тое, што маё
І мне адкажа Бог мой, сын
Што кожнаму сваё, сваё, сваё
Мне мама зноў раскажа пра вайну
І месяц-Вязень я Вам прыгадаю
І рыфмы ўжо няма - вайну
Якую ненавіджу і люблю і адвяргаю

Я к небу звездному обращалась не раз
А будет как - известно только Богу
Даст ли мне Бог мой, или не даст
Мою такую белую дорогу
Я на коленях перед Господом одним
Оставь же то мне, что моё
И мне ответит Бог мой, сын,
Что каждому своё, своё, своё
Мне мама вновь расскажет про войну
И о месяце-Узнике я Вам напомню
И рифмы даже нет - войну,
Ее я ненавижу и люблю, и отвергаю


Комментарий - люблю войну - в смысле пиковый момент выбора - как у Василя Быкова

Хоць рэж мяне, хоць рэж (с подстрочником)

Людзей я ідэалізую
І мне ад гэтага не страшна
Калі іх бог ім не даруе
Мне стала ў адзін момант ясна
Калі душа твая прыгожа
Ці хораша як я пісала
Так мне мой бог здаўна даруе
Табе адному не хапала
Жытла
Дык ты ўва мне жывеш
Жывеш, хоць рэж мяне, хоць рэж


Людей я идеализирую
И мне от этого не страшно
Если их Бог им не прощает
Мне стало в один момент ясно
Если душа твоя красива
Иль "хораша" как я писала
Так мне давно мой Бог прощает
Тебе одному не хватало
где жить
Так ты во мне живешь
Живешь, хоть режь меня, хоть режь

Дзецям вайны

Люблю Вас, мае дарагія,
Люблю Вас яшчэ жывых
Якія былі берагіні
Што Вас збераглі для Зямлі
Вы ведалі голад і холад
Нішчымніцу і хваробы
Вам пакараўся горад
Вы прадаўжалі роды
Роды бацькоў, што загінулі
На той страшэннай вайне
Хтосьці гадкоў накінуў
І ў вечным салдацкім сне
Хтосьці ляцеў у атаку
Хтосьці дзот целам закрыў
Хтосьці за родныя хаты
У лясах партызанам быў
Светлая памяць ім -
У дзецях - вечна жывым.

Было прысвечана 9 Мая і 3 Ліпеня для Беларусі

Маё сонца (майму тату) с подстрочником Моё солнце (моему отцу)

Маё сонца

Ты паздароўкайся з сонцам
Як прачнешся і выйдзеш на вуліцу
Запомні гэтае сонца
Сонца Дня народзінаў
А я памалюся ўсім багам
Каб сонца ўзыходзіла штодзень
А ты з ім здароўкаўся
17.05.2015

Моё солнце

Ты поздоровайся с солнцем
Когда проснешься и выйдешь на улицу
Запомни это солнце
Солнце Дня рождения
А я помолюсь всем богам
Чтобы солнце восходило каждый день
А ты с ним здоровался

В. Быкову и Ф.М.Достоевскому (польский и русский варианты)

Gdy cię pozostawiają na przejazdzie kolejowym
biez szańcowego instrumentu
To jest już wszystko jedno
ile pozostało się
a ile odejszło do lasu
i tym, i innym - straszna klęska
Straszna rzecz jest ta wojna
"rzecz w sobie".

Когда тебя оставляют на железнодорожном переезде
Без единого шанса выжить
То уже всё едино
сколько осталось,
а сколько отошло в лес
и тем, и другим - страшный бой
Страшная вещь - эта война
"вещь в себе"...

Дзень стаў мізарнейшы (с подстрочником)

Дзень стаў мізарнейшы на дзве з паловай цыгарэты
Дзень стаў напоўнены большай колькасцю ўсмешак
А мне не смешна, я сур'ёзная
І сябар хоча быць там, дзе я
І ад гэтага крыху лягчэй
А дзень стаў меньшы на адзін яблык


День уменьшился на две с половиной сигареты
День стал наполнен большим количеством улыбок
А мне не смешно, я серьезная
И друг хочет быть там, где я
И от этого немного легче
А день уменьшился на одно яблоко

Першы гром 2015 г.

Сам бог Пярун нам знак падаў,
Што ўжо вясна распачалася
Мяне ў дарозе дождж здагнаў
Я ад Хрыста не адраклася
Я веру ўва ўсіх багоў
І мне хапае ім даверу
Як бог Пярун нам грымне зноў
Я памалюся і праверу
Ці чуе мяне бог адзін
Ці чуюць ўсе і дапамогуць
Бог-бацька, Дух святы, Бог-сын
Ім іншыя ў дапамогу

Бог людзям дараваў Любоў

Бог людзям дараваў Любоў
Пакуль яна яшчэ не згасла
Вы можаце пражыць наноў
Сваё, што не чужое  - ясна
Вы можаце любіць наноў
Калі калісьці не хапіла
Вам паўтарэння зноў і зноў
Памру калі, то над магілаю
Вы можаце назваць наноў
Усе рэчы існымі імёнамі
Радком адным Вам не сказаць
Што робіцца ў іх пад каронамі
І буду паўтараць Вам я
Гары, ясней, зорка мая...

З К. Бальмонта Праўда (пераклад) Прысвячэнне Максіму Багдановічу

А праўда пайшла па нябёсах
З галубінай кнігі


Крыўда з Праўдаю сышліся
Крыўда ў спрэчцы ўзяла верх
Праўда сонцам апынулась
У свеце запаліла свет.

Адышлася да нябёсаў
Крыўду кінула зямлі
Свеціць лугу, пералессю
Паўстае жыццё ў імгле

З той пары да дзён бягучых
Толькі праўдай і жывая
Паміж кветак, траў цвітучых
Сум жыцця плакун-трава.

З той пары на сінім моры
Там, дзе вал непераможны
Усё чакае з агнём божым
Страцім-птушка там, дзе горы.

І калі яна прасцягне
Крылы моцны да святла
Сонца ўстане, мора ўстане:
Праўда, праўда ў свет прыйшла.

Таксама прысвячаю М.Багдановічу -перакладчыку

Сярод камянёў (пераклад з К. Бальмонта) Прысвячэнне Максіму Багдановічу

Прысвячаю М.Багдановічу - перакладчыку

Ішоў па спаленай краіне
Якіхсьці казачных дарог
Я нешта думаў, што - руіны
А што не думаць  - я не мог
І напаўмёртвыя руіны
Напаўзабытых гарадоў
Былі ў бязмоўі - як карціны
Як голас памятных гадоў
Узгадваў я, я нахіляўся
Змяняўся я штодня, як міг
Ды блізка-блізка набліжаўся
Рашуча сам-насам двайнік
Настолькі стомлена міргалі
З напаўаслепшай высаты
З руінаў цемры, з яркай далі
Напаўзамоўклыя цвяты
Ды на крутым узнікшым склоне
Сярод камнёў, разумны зноў
І дыхае жыццё ў затоне
Як бессмяротная любоў.